Schrijfbroer Antony Samson interviewde me voor het poëtische e-zine ROER.ME. Het werd een fijn gesprek over de zin en onzin van poëzie en over verbinding. Je leest het hele interview hier.
DICHT
Schrijfbroer Antony Samson interviewde me voor het poëtische e-zine ROER.ME. Het werd een fijn gesprek over de zin en onzin van poëzie en over verbinding. Je leest het hele interview hier.
frederikbosmans 
Dag Fré,
Deze mail van jou was ergens ondergesneeuwd, en ik wilde nu luisteren naar dat interview, maar ik krijg telkens de melding dat de site niet bereikbaar is. Weet jij meer?
Hopelijk met jou alles goed. Ik heb intussen al mondjesmaat genoten van Diorama. Vooral de cyclus over dementie raakte me. Is een van je ouders in een instelling? Ik had nog nooit gehoord van een zorgbot, heb ik dus dankzij jouw gedicht ontdekt. Waanzin hoe technologie zoveel van ons overneemt. In de wereld van schrijve en vertalen gaat het ook zo razendsnel, het doet me vragen stellen over wat er nog typisch menselijk is, en of dat ooit helemaal zal verdwijnen… De regel ‘ik is pas aan het begin/ neemt woord over woord toe’, dat klinkt als een belofte. Ben je bezif ze waar te maken? M.a.w. lukt het om schrijftijd te maken?
Hartelijks,
hilde
LikeLike
Dag Hilde
Ik reageer nogal traag, blijkt nu. Zo’n website is me toch een gedoe. Blijkbaar koppelt de mail niet goed door naar m’n andere mail, dus 1000x excuus als dit antwoord zo laat komt.
De interviewlink is hersteld. Je kan de tekst van Antony hier lezen. https://www.roer.me/post/luisteren-met-andermans-oren
Bedankt voor je bemoedigende woorden. Ik heb geen dementerende ouders, dus het is allemaal wat inleving. En tja, die technologie, dat is sinds het hele gedoe rond ChatGPT nog maar eens in een stroomversnelling gekomen. Maar ik denk dat dit de positie van de dichters (en taalprofessionals zoals vertalers) alleen maar versterkt. Als alles gerobotiseerd is, dan blijft er alleen nog de poëzie over, of het menselijke weefsel binnenin een tekst. Voor mij als taalleerkracht levert het wel veel uitdagingen op; bij deze is elke vorm van huiswerk dood en begraven. Boeiende tijden, dat wel.
Die schrijftijd zal altijd een gevecht én een excuus blijven, vrees ik. Maar we doen voort. En jij, driftig bezig aan nieuwe vertalingen/bundels/woestijnreizen?
Hopelijk kunnen we nog eens met z’n allen afspreken, zou tof zijn.
Warme groet
Fre
LikeLike