SCHUIM
1.
Laat ze maar zwemmen
het is niet ver meer
dan zijn ze hier toch weg.
Niet achter zoeken, kost maar geld.
Vuiligheid spoelt altijd aan.
2.
Zij hebben het niet begrepen.
Wij het kruim, zij het schuim.
Zo verdelen wij hier ons platte land.
Die westenwind van ons blaast beter
niet in hun zeilen, de verstekelingen
zullen wij kielhalen onder onze tientonners.
Onze hittescanner weet hen wel te vinden.
Uitwieden zullen we ze, langs snelwegbermen
waar zij hun plastic zakken en onrust stoken.
Een sprinkhanenplaag, dat is het.
Het vreet alles kaal en legt eieren
in ons wijwater tot het vlokt.
Onze dochters vrezen de kromzwaarden
in hun ogen, de bliksemende manen.
Wij slaan hard omdat onze dochters het vragen.
Zij hebben het niet begrepen.
Wij hebben het niet begrepen
op hen. Dat is een wereld van verschil.
Wij zullen het hen wel doen verstaan.
Zij zullen ons begrijpen.
(c) Frederik Bosmans – Het liegend konijn 2020-2
IMPASSE
naar Martinus Nijhoff
koffiegruis zwijgt dampend in de tuin
de vraag slaat aan op het keukenraam
in een oogopslag lees ik zijn schaamte
van snijbloemen uit de Albert Heijn
allengs druipt mijn vraag de vloer in
een wolk zure regen over kalksteentegels
hij die staart en daar bedremmeld staat
een uitweg te verzinnen naar eigen regels
onbehoedzaam nu adem ik hem toe:
wanneer schrijf je mij ooit
een hand boven het hoofd
het huis tuimelen over lichtjaren heen
als vanouds weten wij ons geseind
hij en ik: geen woord over voor elkaar
(c) Frederik Bosmans – Het liegend konijn 2020-2
GOUDKOORTS
er is iets rot in de staat van
beleg die wij ochtend noemen
zolang alles maar gesmeerd loopt
o wee als de morgenstond wat anders
in de mond durft te nemen dan
is het van doe voort en je schoenen
met dat geharrewar van hot naar
daar, triporteurs vol halfbakken kinderen
de leesmoeders, de buidelvaders
kleurplaten en cookiemonsters
hoe wij dagelijks in huifkarren
ons wilde westen blijven bestormen
omdat achter elke schoolpoort
iets van goud de grond dooradert
(c) Frederik Bosmans – Het gezeefde gedicht maart 2018
laureaat Toiletpoëzieprijs District Borgerhout – 2018
KAMER
laten we terug naar de kamer
gangen vallen zonder ons wel in het slot
blinden moeten snel gedicht eerst
de vensters de gordijnen dan pas de sokken
niets schiet kamers beter te binnen dan ons licht
stof wordt het zaaigoed voor straks of later
zolang wij maar in alle hoeken van de kamer
elkaar zo broodnodig te lijf moeten
wildgroei veegt de vloer met ons aan
laten we terug naar de kamer
meet ons daar een plek aan van twee bij twee
wat ontbreekt verzint de ander er wel bij
koppels benen verknoopt als binnenpretzels
het kussen opgeklopt tot een slagroomsoes
jij mijn mond en ik je buik en wij rondomrond
een deur volstaat om morgen te ontbreken
hele steden mogen schuiven onder de wolken
kom laten we terug naar de kamer
voor wij van alles haast te weinig hebben
wij van alles en van elkaar zijn ontdaan
(c) Frederik Bosmans – gepubliceerd in Deus ex machina april 2019
winnaar Melopee Poëzieprijs 2020 (publieksprijs)
OPRUIMEN
Maart en Ophelia heeft nieuwe kittens
Straks zullen we die weer verzuipen
Of beter: tegen de tuinmuur kwakken
Zoals vorige keer
Dat was pas lachen
(Een leeuw bijt toch ook zijn welpen dood.
Dat is onze natuur.
Daar kan je niets tegen beginnen, mens.)
Koop eindelijk die Tesla vlammenwerper
(990 $ op eBay, koopje!)
en blaas dit trappenhuis vol kerosinedamp.
Laat die ongelezen boeken voor bekeken.
Of nog beter: maak een vreugdevuur.
Klop een kristalnacht uit je ganse kleerkast
want weet: de mot zit toch overal in dus wat
maakt een stapel lompen of schoenen
meer of minder.
Schepen, bruggen, hele binnensteden
leg ze allemaal in de as
wees draak en nacht en nevel tegelijk.
Ontzie dan niemand, stop pas als
alle ogen zijn uitgelepeld.
Wraak jezelf, schrap alles weg tot
alleen dit overblijft:
de gloed van één wiek
en een mot
die om haar dood danst.
Dat moet dan maar genoeg zijn.
(c) Frederik Bosmans – gepubliceerd in Gierik/G.-NVT april 2018
(C) Frederik Bosmans
frederikbosmans 